Ten jeden z najpiękniejszych i najbardziej izolowanych archipelagów Oceanu Spokojnego, składa się z ośmiu wysp: Oahu, Maui, Kauai, Molokai, Lanai, Niihau, Kahoolawe i Hawaii - Dużej Wyspy.Waikiki Beach to jedna z plaż wyspy Oahu, której największym miastem jest stolica Hawajów – Honolulu.

Oahu to wysokie wieżowce, egzotyczne palmy i długie limuzyny. Ekskluzywne hotele z basenami i gorącym jacuzzi, kluby, bary, restauracje i białe altanki na plaży, czekające na pary zakochanych, które o zachodzie słońca zawrą związek małżeński; Hawaje to także plantacje ananasów, wodospady, wulkany, dżungle, plaże i niezwykłe historie…

Historia

Hawajskie wyspy odkrywa w 1778 r, jako pierwszy biały człowiek Kapitan James Cook. Królestwo Hawajów należeć będzie do rodu Kamehamehów. Król Kamehameha I, którego pomnik stoi przez Pałacem Królewskim w Downtown Honolulu, w 1810 r. jednoczy niemalże cały archipelag. Sto lat po przybyciu na Hawaje misjonarzy, za rządów Króla Dawida Kalakaua, w 1893 roku następuje koniec hawajskiej monarchii.

Hawajskie symbole

Wieńcami lei z pachnących kwiatów przywitany zostanie już na lotnisku każdy, kto odwiedza to miejsce. Hawajskie pozdrowienie: „Aloha” – oznaczające po hawajsku „miłość”, będzie dla niego dobrą wróżbą i znakiem, że jest tu mile widziany. Hawajskie kobiety kwiat plumerii noszą za uchem. Jego motyw dostrzeżemy później także na materiałach sukni i hawajskich koszul, które na pamiątkę przywieziemy z hawajskich wakacji. Turyści swoje wieńce z kwiatów zawieszają na posagu najsłynniejszego surfingowca Diuka Kahanamokustojącym na głównym pasażu przy plaży Waikiki, a na pożegnanie wrzucą je do oceanu – by tu znowu móc powrócić…

Tradycje polinezyjskie

To właśnie Hawaje są kolebką surfingu. To tutaj na plaży Sunset Beachrozgrywają się coroczne zawody w tym sporcie. Spacerując ulicami mijamy chłopców z deskami podążających nad ocean. Ich wyczyny w wodzie są prawdziwym spektaklem. A wielkość fal oceanu zapiera oddech… Hawajskie tańce Hula to nieodzowny element tradycji polinezyjskiej. Widza urzekają płynne pląsy tancerek w spódniczkach z trawy pili grass, przy dźwiękach hawajskich gitar.

Przysmaki

Orzeszki makadamia i kawa Konaa to hawajskie przysmaki; obowiązkowo należy również spróbować pieczone prosię, tradycyjne hawajskie danie.

Pearl Harbor

To właśnie na wyspie Oahu mieści się największa baza Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, zaatakowana przez Japończyków, 7 grudnia 1941 r. Na zatopionym statku Arizona dzisiaj Muzeum i Pomniku Pamięci, oddajemy cześć poległym tu żołnierzom. Na pamiątkowej płycie widnieją także polskie nazwiska: Małecki, Malinowski, Jastrzębski…

Święty Ojciec Damian – patron trędowatych

Jest takie miejsce na hawajskiej ziemi, które urzeka pięknem krajobrazu; gdzie z wody na kształt potężnych „głów” wystają bloki skalne. To wyspa Molokai z półwyspem Kalaupapa, który jak gdyby zanurzył się do wód Pacyfiku, odgrodzony jest od głównego korpusu wyspy klifem uznawanym za najwyższe klifowe wybrzeże nas świecie. To właśnie w tym miejscu wydarzyła się tragiczna historia. W latach 60 tych XIX stulecia na Archipelag Hawajski, najprawdopodobniej z Chin została przywieziona straszna choroba, zwana trądem. Dzisiaj uleczalna, chociaż na całym świecie znajduje się kilkaset leprozoriów, w których chorzy na trąd poddawani są kuracji. W tamtej epoce nie znano żadnego antidotum na trąd. Jedyną formą zabezpieczenia było izolowanie chorych i wypalanie miejsc, w których mieszkali, aby zaraza nie roznosiła się dalej. Po pobieżnym przebadaniu stolicy Hawajów Honolulu, ludzie podejrzewani o zarażenie trądem ładowani byli na statki, które wiozły ich przez niespokojny ocean na miejsce odosobnienia, na Wyspę Molokai. Przy wzburzonym oceanie, kiedy fale były wysokie i statek nie mógł dobić do brzegu, ludzie skazani na wywózkę byli wyrzucani za burtę. Kto dopłynął, uratował się, kto nie dopłynął, tracił życie, choć przecież i tak w tym miejscu odosobnienia miała czekać go śmierć. To przeklęte miejsce określane było jako miejsce, gdzie ludzie umierają za życia. Nie panowało tam żadne prawo, bo nie było osób, które by to prawo mogły egzekwować.

Właśnie tam – na półwysep Kalaupapa – wybiera się młody człowiek, katolicki misjonarz, Belg z pochodzenia, wyświęcony na kapłana w katedrze w Honolulu 24 maja 1864,poważnie traktującymisję szerzenia wiary na Hawajach. Kiedy biskup Honolulu postanawia wysłać na Molokai księdza właśnie on mając 33 lata decyduje się tam udać. Zgodnie z umową Ojciec Damian ma przebywać tylko 3 miesiące, ma przykazane również, aby nie dotykać chorych na trąd, ażeby nie zarazić się tą chorobą. Jednak po trzech miesiącach pisze do swoich przełożonych, by przedłużono jego pobyt; prosi także o cofnięcie zakazu nie dotykania zakażonych, bo jak ma zyskać ich zaufanie, jeśli nawet nie może im podać ręki. Ojciec Damian postanawia stworzyć chorym namiastki normalnego życia; razem z nimi buduje domy, uczy ich uprawiania roli. Wkrótce przestaje rozróżniać, kto jest katolikiem, protestantem, buddystą, mormonem, czy niewierzącym; dla niego każdy jest człowiekiem potrzebujących jego pomocy. Po pewnym czasie wieści o działalności Ojca Damiana docierają do Honolulu i w tym momencie pomagają mu dziennikarze. Opisują o tym dzielnym człowieku, który poświęca swoje życie chorym na trąd, a ludzie zaczynają zbierać fundusze, aby Wyspa Molokai zmieniła swoje oblicze. Niestety Ojciec Damian spotyka się z niechęcią ze strony swoich przełożonych. Ale nie poddaje się, stara się, aby na wyspę zostały sprowadzone siostry zakonne do pomocy przy opiece nad chorymi. Mając 44 lata zaraża się trądem i po pięciu latach umiera. Rok przed jego śmiercią przyjeżdża siostra Marianna ze swoimi współpracowniczkami i brat Dutton, który po śmierci Ojca Damiana kontynuuje jego dzieło. Obecnie na Hawajach nie ma osoby, która nie słyszałaby o działalności Ojca Damiana. W bardzo prestiżowym miejscu, przed Kapitolem stanowym w Honolulu, stoi posag pierwszego hawajskiego świętego. 4 czerwca 1995r. Ojciec Damian został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II, a 11 października 2009r. Benedykt XVI dokonał jego kanonizacji.

Wyznania religijne na Hawajach

Dzisiaj na Hawajach ponad 55% społeczeństwa to ludzie pochodzenia azjatyckiego, a więc przeważają tu religie Dalekiego Wschodu. Chrześcijanie reprezentowani są głównie przez Protestantów i Katolików, których mieszka tutaj około 100 tysięcy (na milion 300 tysięcy mieszkańców archipelagu). Przemierzając wyspy mijać będziemy różnorodne świątynie, zbudowane jedna przy drugiej, współgrające ze sobą nie tylko pod względem architektury ale i krajobrazu. W kościele katolickim, Eucharystię cechuje bogata oprawa muzyczna. W celebracji nabożeństw czynnie uczestniczą świeccy: szafarze i ministranci, podążający do ołtarza środkiem kościoła często na bosaka, opasani tzw. tapa - czyli specjalnie wyprawioną korą drzewa morwowego. Na zawsze w naszej pamięci zostaną spędzone na wyspach, w letniej temperaturze, Święta Bożego Narodzenia, kiedy na pasterkę udaliśmy się w klapkach, drogą wzdłuż oceanu…

Bliżej natury

Hawajskie plaże są jak ze snu. Nie jeden turysta przyzna, że był w raju… Przy wschodzie księżyca ocean przybiera kolor złoty i zlewa się z plażą do tego stopnia, że nie można rozeznać, co jest wodą a co jest lądem. Ma się wrażenie, że stąpając po kostki w wodzie, można dojść pod sam horyzont. Spienione fale, wylewane raz po raz przez ocean przypominają zabawnie wodę z pralki automatycznej, która czasem zalewa nam łazienkę. A na plaży leżą kokosy, które spadły z palm, oświetla je księżyc odbijający się w oceanie…

W hotelowych sadzawkach zadziwią nas kolorowe ryby, żółwie i pingwiny, a także papugi stawiane nam przez ich właścicieli na otwarte i połączone ze sobą dłonie... Prawdziwą atrakcją wyspy Oahu jest plaża Waimanalo oraz rezerwat Hanauma Bay gdzie po założeniu maski i pletw pływać można w otoczeniu ławic kolorowych ryb. W Sea Life Parku zaprzyjaźnić się można także z delfinami, a podczas rejsu statkiem, kto bystrzejszy ujrzy nad taflą oceanu wynurzającego się wieloryba. Wielu zdziwi fakt, że na Hawajach deszcz pada każdego dnia. Archipelag powstał przez działanie wulkanów, a „nawadniany” jest przez naturę, deszcze bowiem dostarczają mieszkańcom i roślinom wody do życia. „Hawaje – śpiewał kiedyś Elvis Presley zakochany w wyspach – nie mówię wam żegnajcie, ale do widzenia”. Powtarzając za Królem rockand rolla słowa piosenki, wrzucam do oceanu swój wieniec z kwiatów na pożegnanie…